Bermuda Bowl, eliminacje

Runda 19

Indonezja : USA 1, pokój zamknięty

rozd. 8 Rozd. W, po partii: —	♠ 54 ♥ AK952 ♦ 1032 ♣ 942
♠ W106 ♥ D83 ♦ K64 ♣ A873		♠ KD972 ♥ 7 ♦ W85 ♣ KD65
	♠ A83 ♥ W1064 ♦ AD97 ♣ W10

Nagrody za licytację Amerykanie raczej nie uświadczą (do graczy początkujących – jak inwitujesz końcówkę poprzez kolor przeciwnika 2♠, to raczej sam jej później nie dokładasz), ale rolą sędziego nie jest ocenianie umiejętności DOWOLNEGO gracza, a co dopiero takich zawodników jak Steve Weinstein.

Bobby Levin dostał wist ♠K, po czym zagrał ♥AK i szybciutko złożył się bez dwóch, ale zaciekawił się ręką W, gdyż po swojej strony zasłony zawodnik E (N i E siedzą po tej samej stronie) wytłumaczył mu 2♣ partnera jako drury (czyli ręka inwitująca, po pasie 10-11 PC z fitem pik) lub kolor treflowy, gdy tymczasem W wytłumaczył, to co miał – drury.

Licytacja nie potwierdziła fitu pik u W, więc rozgrywający założył, że zawodnik po jego prawej posiada 6 trefli i nawet nie próbował impasować ♥D, gdyż szansa na 3 kiery przy 6 treflach jest mniejsza, niż przy klasycznym drury, które silnie sugeruje skład zrównoważony. Odkrywszy prawdę i różne tłumaczenia pary WE zawołał sędziego, stwierdzając, że pewności na impas kier nie ma nadal, ale niewątpliwie taką możliwość mógłby rozważyć.

Przepytani zawodnicy indonezyjscy nie mogli udowodnić, które tłumaczenie jest słuszne, w co aż trudno uwierzyć, że tak podstawowej sekwencji nie było w karcie konwencyjnej, bądź w opisie systemu, więc – zgodnie z prawem – przyjąłem wersję dla nich niekorzystną.

Sposób dochodzenia do werdyktu jest podobny jak przy nieautoryzowanej informacji, jedynie z taką różnicą, że teraz sędzia musi zasięgnąć opinii, co najmniej 5 zawodników o zbliżonej klasie do – w naszym przypadku – Roberta Levina.

Wyniki panelu był następujący:

dla jednego nie było żadnej różnicy,

jeden z zawodników uznał, że szybciej zaimpasuje, jeśli po prawej będą trefle, ale pozostała trójka impasowała przy tłumaczeniu drury, a grał góra przy tłumaczeniu trefle.

Przypadek błędnej informacji zezwala sędziemu wyważenie werdyktu, z czego skwapliwie skorzystałem, przyznając obu zagraniom szansę 50%. W ten sposób moje 45 minut „dochodzenia” przyniosło całego, jednego impa Amerykanom.