Jeszcze raz, ale tym razem więcej o fałszywym renonsie (FR)

Jak wspominałem w rozgrzewce E problemy z FR mogą być źródłem wielu kłopotów dla zawodników, że o sędziach nie wspomnę.

Bodajże najważniejszym stwierdzeniem przy FR jest – popełnienie FR nigdy, przenigdy nie może przynieść zysku stronie wykraczającej, a co najwyżej mogą być sytuacje, kiedy FR upiecze się bez kary.

1.

rozd. 7 Rozd. S, po partii: Obie	♠ W 6 ♥ 8 7 6 ♦ A 4 ♣ K D 10 8 6 4
♠ 9 8 5 2 ♥ 10 4 2 ♦ K D W 3 ♣ A 5		♠ K 10 7 3 ♥ W 6 5 3 ♦ 7 6 5 ♣ 7 3
	♠ A D 4 ♥ A K D ♦ 10 9 8 2 ♣ W 9 2

S gra 3BA. Wist ♦K zabity asem

a)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	Sędzia

Na początek rozgrzewka P63A1 „…Fałszywy renons zostaje uprawomocniony …gdy wykraczający lub jego partner zagra kartę w następnej lewie…”. ♠2 staje się kartą przygwożdżoną, a W musi poprawić swój FR, po czym jak weźmie ostatecznie lewę asem, to musi wyjść w ♠2.

Lew 11

 

b)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	♣7	Sędzia

Zgodnie z przepisem jw. za późno na poprawienie FR, więc gra jest kontynuowana. W dokłada do tej lewy ♣5, zrywając ostatecznie dojście do wyrobionych trefli. Po zakończeniu gry (rozgrywający wziął 9 lew – 2♠, 3♥, 2♦,  2♣) sięgamy po P64A „…Automatyczne przekazanie lew… po zakończeniu rozgrywki jedną z …lew przekazuje się stronie niewykraczającej…”

Lew 10

 

Tutaj rodzi się wiele pytań.

W zauważył swój FR, w momencie zagrania ♠5 lub zagrania kolejnego trefla ze stołu, ale przed zagraniem partnera.

Czy W powinien natychmiast ten fakt zgłosić sędziemu?

Jeśli zna przepisy, to wie, że straci lewę (porównaj a i b).

Te sprawy reguluje P72, a w szczególności P72B2 „…W ogólności gracz nie ma obowiązku zwrócić uwagi na naruszenie przepisu przez własną stronę…” i wszystko jasne. Zawodnik ma dbać przed wszystko o własny wynik w oparciu oczywiście o przepisy prawa brydżowe, lecz jeśli już przydarzy się nieszczęście, to jest to problem przeciwników. A co z grą fair-play?, zapytasz. Jeśli przeciwnicy nie zauważą FR i będą próbować schować karty do pudełka, fair play nakazuje się przyznać (opinia moja – SL), ale w trakcie gry – nigdy. Również jeśli W zdecyduje się zabić asem w lewie 3, aby, zgodnie z jego prywatnym wyobrażeniem o fair play, nie umartwić trefli w stole, to zrobi po prostu prezent NS. Weźmie lewę asem, ściągnie dwa kara, a po zakończeniu rozgrywki odda lewę kary. Lew 11.

Teraz dopiero stają się ważne pytania „czy masz do koloru?”.

A kto ma prawo pytać? I kogo?

P61B Prawo do pytań dotyczących fałszywego renonsu

1. Rozgrywający może zapytać obrońcę, który nie dodał do koloru, czy nie ma karty w kolorze wyjścia.
2. a) Dziadek może pytać rozgrywającego (ale patrz przepis 43B2b).

       b) Dziadkowi nie wolno pytać obrońcy i może mieć zastosowanie przepis 16B.

   3. Obrońcy mogą pytać rozgrywającego i siebie nawzajem (ponosząc ryzyko przekazania nielegalnej informacji).

Pytania są ważne, gdyż zauważ różnicę w lewach pomiędzy a i b. 11 lub 10. Czujny rozgrywający zapyta natychmiast W, czy przypadkiem nie zachomikował trefla na lepsze czasy. A jeśli zapyta dziadek? Oczywiście FR będzie faktem i musi być poprawiony, ale sędzia wybierze najkorzystniejszą opcję dla …strony odpowiedzialnej za FR. Dlaczego? Pojawiły się dwie strony wykraczające. Pierwsza jest odpowiedzialna za FR i, jak napisałem w preambule, nigdy nie może osiągnąć korzyści z tego tytułu, a druga jest odpowiedzialna za naruszenie P61B i nie może z tego tytułu odnieść korzyści. Dlatego wybieramy wersję najłagodniejszą dla WE. W prawie 2007 można było „splitować” czyli orzekać różne wyniki dla obu stron (w naszym przypadku byłoby to 11 lew dla EW, 10 lew dla NS). Prawo 2017 zabrało możliwość zróżnicowania RR (rezultat rozjemczy) w przypadkach jak wyżej. Chociaż prawodawca, czyli Komisja Prawa WBF może wydać interpretację P12, która zezwoli na split.

Pożyjemy, zobaczymy

 

c)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	♣7	♣9	♣5. Sędzia

Patrz b)

Lew 10

 

2.

rozd. 7 Rozd. S, po partii: Obie	♠ W 6 ♥ 8 7 6 ♦ A 4 ♣ K D 10 8 6 4
♠ 9 8 5 2 ♥ 10 4 2 ♦ K D W 10 3 ♣ A		♠ K 10 7 3 ♥ W 6 5 3 ♦ 7 5 ♣ 7 5 3
	♠ A D 4 ♥ A K D ♦ 9 8 6 2 ♣ W 9 2

S gra 3BA. Wist ♦K zabity asem

d)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	Sędzia

Poprawiam FR, a ♠2 staje kartą przygwożdżoną. W bierze lewę asem i musi zagrać ♠2.

Lew 11.

 

 

e)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	♣5	♣9	♣A Sędzia

FR uprawomocniony. W wziął lewę asem, ściągnął cztery kara, ale po zakończeniu rozgrywki jedną lewę musi przekazać NS.

Lew 9.

 

f)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	♣5	♣9	♠5 (FR)
L4:	♣4	Sędzia

Drugi FR nieuprawomocniony. ♠5 jest kartą przygwożdżoną. W poprawia na ♠A, po czym musi grać ♠5.

Lew 11.

 

g)

L2:	♣K	♣3	♣2	♠2 (FR)
L3:	♣D	♣5	♣9	♠5 (FR)
L4:	♣4	♣7	Sędzia

Drugi FR podobnie jak i pierwszy uprawomocnił się. W bierze lewę asem, ściąga cztery kara, a po zakończeniu rozgrywki jedną lewę przekazuje NS.

Lew 9. Czyżby?

A to cwaniaczek z tego W. Naczytał się przepisów, w tym wypadku P64B2 „…Brak automatycznego przekazania lew.

B. Po uprawomocnieniu fałszywego renonsu nie stosuje się automatycznego przekazania lew …, jeżeli:

… 2. Był to kolejny fałszywy renons w tym samym kolorze popełniony przez tego samego gracza, a pierwszy z nich został uprawomocniony…”

Wie, że za drugi FR nie ma kary, więc „umartwił” trefle na dobre.

Niestety biedny W nie doczytał przepisów do końca, gdyż jeszcze na tej samej stronie jest P64C2a „…Jeżeli ten sam gracz popełnił więcej niż jeden fałszywy renons w tym samym kolorze (patrz punkt B2 powyżej) sędzia orzeka wynik rozjemczy, jeśli strona niewykraczająca prawdopodobnie wzięłaby więcej lew, gdyby jeden lub więcej z późniejszych fałszywych renonsów nie został popełniony…”

Zabieramy się więc za analizę. Jaki jest najbardziej niekorzystny przebieg dla strony wykraczającej?

Jeśli zostanie odkryty po jego popełnieniu, wówczas znajdziemy się w pkt. f)

Lew 11.

 

 

Plik do wydruku RH-FR_1-2_O-K